ജീവിതത്തിൽ തിരഞ്ഞെടുത്ത വഴികളിൽ കൂടുതലും ജീവിതം പലപ്പോഴും അവളെയായിരുന്നു തിരഞ്ഞെടുത്തത്.. അവൾക്ക് ഒരു തിരഞ്ഞെടുപ്പും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഓരോ ഹൃദയാഘാതവും ഓരോ വഴിത്തിരിവുകളും തെറ്റായ തിരിവുകളും ചില ഇരുണ്ട വഴികളിലേക്കും തകർന്ന സ്ഥലങ്ങളിലൂടെ നയിക്കുമ്പോഴും ഉറപ്പായിരുന്നു, ദഹിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ച ജീവിതത്തിന്റെ അഗ്നിജ്വാലകളിൽ നിന്ന് എല്ലായ്പ്പോഴും ധീരയും,ശക്തയും, സ്നേഹമുള്ളവളുമായി ആയി ഉയരാൻ സാധിക്കുമെന്ന് .

നമ്മളെ വേർപെടുത്താൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഏത് വെല്ലുവിളികളെയും അതിജീവിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് സ്വയം മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു. ഓർക്കാൻ കഴിയുന്നതിലും കൂടുതൽ തവണ ഇരുട്ടിൽ തലകുത്തി വീണാലും മെല്ലെ, വെളിച്ചം കണ്ടെത്താനും സൂര്യപ്രകാശത്തിലേക്ക് മടങ്ങാനും കഴിയുമെന്ന് ബോധ്യപ്പെട്ട ദിവസങ്ങൾ ഏറെയായിരുന്നു..

കഠിനമായ വേദനയുടെയും കരഞ്ഞ കണ്ണീരിന്റെയും ഓർമ്മകളുടെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ വലിയൊരു ശക്തിയാണ്. തീർച്ചയായും, വീണതിന് ശേഷം എഴുന്നേൽക്കുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടാണ്.

തകർന്ന് പോയ രൂപത്തിൽ പുതിയത് എങ്ങനെ നിർമ്മിക്കുമെന്ന് ഒരു നിച്ഛയവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല, ഇത്രയധികം വേദനയ്ക്കും നിരാശയ്ക്കും ശേഷം എങ്ങനെ ശരിയാകും എന്ന് ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ , ഓരോ തവണയും...

തകർക്കാൻ ശ്രമിച്ച ഓരോ വൈകാരിക കൊടുങ്കാറ്റിലും ഒരു വെള്ളിരേഖ ഞാൻ കണ്ടെത്തി.

അതിലെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ ഭാഗം മറ്റാരുടെയും സഹായമില്ലാതെ ഒറ്റയ്‌ക്ക് അതെല്ലാം നേരിട്ടു എന്നതാണ്.

തളർത്തുകയും നൈമിഷികമായ കണ്ണുനീരിലേക്ക് ചുരുക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ദിവസങ്ങൾ ഇനിയും വരില്ലെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല.. ഉണ്ടാവും..തകർക്കുവാൻ നോക്കുന്ന വഴികളും രാത്രികളും ഉണ്ടെങ്കിലും ഇതും കടന്ന് പോകുമെന്നുള്ള വിശ്വാസം ആഴമായി മനസ്സിൽ ഉള്ളടത്തോളം കാലം തോൽപ്പിക്കാൻ ആർക്കും സാധിക്കില്ല.

കാരണം, കരുണയുടെയും ശക്തിയുടെയും സഹാനുഭൂതിയുടെയും മനോഹരമായ ഒരു മിശ്രിതമാണ് അവളുടെ ഹൃദയം..

പലപ്പോഴും ദയയെ പലരും ബലഹീനതയായി തെറ്റിദ്ധരിച്ച്‌ അവൾക്ക് തുരങ്കം വയ്ക്കാനും താഴെയിറക്കാനും കഴിയുമെന്ന് കരുതി ശ്രമിക്കുമ്പോൾ നക്ഷത്രങ്ങളെക്കാൾ തിളക്കമുള്ളതായി അവൾ വീണ്ടും തിളങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കും.. ❤❤