ഒരു യാചകൻ ഒരിക്കൽ മകനോട് പറഞ്ഞു.

"എനിക്ക് ഒരു സന്തോഷവാർത്തയുണ്ട്, മകനേ... അടുത്ത തെരുവിലെ ഒരു വലിയ പണക്കാരന്റെ വീട്ടിൽ ഒരു വിരുന്ന് നടക്കുന്നുണ്ട്, ധാരാളം പണക്കാർ ഇന്ന് അവിടെ എത്തും, അവിടെ പോയി ഇരുപത് ഡോളർ യാചിക്കുക.  അവർ സമ്പന്നരായതുകൊണ്ട് 20 ഡോളർ അവർക്കൊരു പ്രശ്നമല്ല"

അത്തരമൊരു അവസരം മകൻ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയില്ല.  അവൻ ഉടനെ പാർട്ടിക്ക് പോയി. പക്ഷെ ഒരു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞ് അവൻ വെറുംകൈയോടെ തിരിച്ചുവന്ന് അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു.

"അവർ എനിക്ക് ഒരു ചില്ലിക്കാശും തന്നില്ല, അച്ഛാ, ധനികർ ഉദാരമതികളും ദയയുള്ളവരുമാണെന്ന് കരുതിയതിൽ അച്ഛനും എനിക്കും തെറ്റുപറ്റി. അവരുടെ കുട്ടികൾ എന്നെ നോക്കി കളിയാക്കി ചിരിക്കുകയായിരുന്നു, അവരുടെ മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്നും ഒരു ഡോളർ പോലും നമുക്ക് ലഭിക്കില്ല."

അൽപ്പം നിരാശയോടെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞു.

"അത് ശരിയല്ല , മകനേ, ആ ആളുകൾ സമ്പന്നരാണ്, നീ അവരോട് യാചിക്കുന്നതിലും കൂടുതൽ പണമുണ്ടവർക്ക്‌. പാവപ്പെട്ടവനും നിരപരാധിയുമായ ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയെ സഹായിക്കാൻ അവർക്ക് എന്തിനാണ് ഇത്ര ബുദ്ധിമുട്ട്? നിനക്കറിയാമോ... നീ തിരികെ പോകണം.  ഇത്തവണയും, നി കുടുംബം ദരിദ്രരത്തിലും പട്ടിണിയിലുമാണെന്ന് പറയണം, ഭക്ഷണം വാങ്ങാൻ ഇരുപത് ഡോളർ വേണമെന്നും അവരോട് പറയൂ. അവർ സഹായിക്കാൻ തയ്യാറായേക്കാം.

മകന് കൂടുതൽ ശുഭാപ്തിവിശ്വാസം പുലർത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും  പാർട്ടിക്കായി വീണ്ടും പുറപ്പെട്ടു, എന്നാൽ കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം കൈയിൽ പണമില്ലാതെ വീണ്ടും അവൻ മടങ്ങി വന്നു. എന്നിട്ട് അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു.

"അച്ഛാ, ആരും എനിക്ക് ഒരു പൈസയും തന്നില്ല, ഞാൻ ഒരു വിലയില്ലാത്ത ചവറ്റുകുട്ടയെപ്പോലെയായിരുന്നു അവരുടെ മുമ്പിൽ. അവർ എന്നെ ഒത്തിരി അവഗണിച്ചു"

അച്ഛൻ നെടുവീർപ്പിട്ടു പറഞ്ഞു.

"കുഴപ്പമില്ല, മകനേ... എനിക്ക് തന്നെ അവിടെ പോകേണ്ടിവരുമെന്ന് തോന്നുന്നു. ആർക്കറിയാം, അച്ഛന് ഭിക്ഷ ചോതിച്ചാൽ അവർ ആഹാരത്തിനുള്ളത് തരുമോ ഇല്ലയോ എന്ന ഒരു ഭാഗ്യ പരീക്ഷണം നടത്താം"

ഉടൻ തന്നെ അച്ഛൻ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.  പിന്നീടയാൾ പാർട്ടിയിൽ നിന്ന് പോക്കറ്റ് നിറയെ പണവുമായാണ് മടങ്ങിയത്.  അത്രയും പണം കണ്ട മകൻ സന്തോഷിച്ചു.

"നോക്കൂ, മകനേ, എനിക്ക് ഇരുപത് ഡോളറും അതിൽ കൂടുതലും സമ്പാദിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു! നമുക്ക് ഇപ്പോൾ പണമുണ്ട്. മകന് ഇത് അതിശയകരമായി തോന്നുന്നുണ്ടോ?"

പയ്യന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു നിമിഷം ആകാംക്ഷയുണ്ടായിരുന്നു, പിന്നെ അവൻ തലയാട്ടി അമ്പരപ്പോടെ അപ്പനെ നോക്കി.  അവൻ ചോദിച്ചു.

"പക്ഷേ, അച്ഛാ, അവർ നിനക്ക് എങ്ങനെ ഇത്ര എളുപ്പത്തിൽ പണം തന്നു,? അവർ ഒരിക്കലും എനിക്ക് ഒരു പൈസയും തന്നില്ല?"

അച്ഛൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

"അതിന് കാരണം നീ ഓരോരുത്തരോടും ഇരുപത് ഡോളർ ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷേ ഞാൻ പത്ത് ആളുകളിൽ നിന്ന് രണ്ട് ഡോളർ മാത്രമാണ് ആവശ്യപ്പെട്ടത്, അവരിൽ ചിലർ എനിക്ക് കുറച്ച് അധികമായി തന്നു. വ്യത്യാസം ഞാൻ യഥാർത്ഥത്തിൽ ചെറിയ കാര്യങ്ങൾക്ക് പോയി, പക്ഷേ നീ  പോയത്  വലിയ കാര്യങ്ങൾക്കായിരുന്നു"

അച്ഛൻ ഒരു നിമിഷം നിശബ്ദനായി, പിന്നെ തുടർന്നു.

“എന്റെ മകനേ... ജീവിതത്തിൽ പലതവണ നമ്മൾ വലിയ കാര്യങ്ങളിൽ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു, ചെറിയവയെ നിസ്സാരമായി കാണുന്നു. ചില സമയങ്ങളിൽ നമ്മൾ പരാജയപ്പെടുന്നത് നമ്മൾ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യാത്തതുകൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് ചെയ്യേണ്ടത് ചെയ്യാത്തതുകൊണ്ടാണ്. ജീവിതത്തിൽ പല ചെറിയ കാര്യങ്ങളിലും ശ്രദ്ധ ചെലുത്തുക, ഈ ചെറിയ കാര്യങ്ങൾ നാം അംഗീകരിക്കുന്നതിൽ പരാജയപ്പെടരുത്, അവഗണിച്ചാൽ അവസാനം, ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യങ്ങൾ നമുക്ക് കാണാൻ പറ്റാതെ പോകും,.  ചിന്തിക്കുക, ജീവിതത്തിലെ വലിയ കാര്യങ്ങളെക്കാൾ പലപ്പോഴും, ആ ചെറിയ ചെറിയ കാര്യങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ചെയ്യുമ്പോൾ ഒരു വലിയ മാറ്റമുണ്ടാക്കാൻ കഴിയും, എന്നാൽ നമ്മൾ വലിയ കാര്യങ്ങളിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചാൽ, നമുക്ക് പൂർത്തീകരിക്കപ്പെടാത്ത ജീവിതം നയിക്കേണ്ടി വരും, വലിയ അവസരങ്ങളിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കരുത്, ചിലപ്പോൾ നമുക്ക് അവ ഒരിക്കലും ഉണ്ടായില്ലെങ്കിലോ. , കാരണം ചെറിയ കാര്യങ്ങളാണ് വലിയ കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്നത്. ചെറിയ കാര്യങ്ങളാണ് ജീവിതത്തിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനം"